DE IJSBERG by Cornelis Zoll.
De ijsberg voelde zich gevangen in de gletsjer…..Dit wilde hij niet meer, hij wilde vrij zijn! Onafhankelijk, zelf bepalen waarheen te gaan en wanneer. Niet meer onder het juk van vele honderden tonnen ijs.Hij was dan ook heel blij toen hij, na eindeloos wachten, het water kon zien. Daar wilde hij naartoe, daar lag de echte vrijheid….. langzaam was hij voort geschoven naar de punt van een ijstong en voelde het water kriebelen aan zijn ijs…. Aan alle kanten had hij zich losgewrikt van het ijs en om hem heen en zag het eindeloze water voor zich. Hij dacht:” het is mooi om een berg te zijn maar zelfs de bergen met de mooiste, hoogste toppen zitten van onder aan de basis verbonden met alles, ik wil de vrijheid, LOS van dat alles… De echte vrijheid wacht. Met een laatste krachtinspanning maakte hij zich krakend en kreunend los. Het was net alsof de gletsjer hem niet kwijt wilde, nu doorzetten en hij viel met een enorme plons in het water….. Heerlijk! eindelijk VRIJ!!!!
Daar dreef hij, een euforisch gevoel nam van hem meester! Dit is het WARE leven!
De enige getuigen van dit alles waren 2 walvissen. “Moet dit nou, zei de jongste walvis? Die het water over zich heen kreeg door de enorme vloedgolf die de ijsberg teweeg had gebracht”. “Laat hem maar, zei zijn moeder. Dat is er weer zo een die denkt dat hij nu vrij is….”
Ondertussen had de ijsberg het helemaal maar zijn zin. Vanaf nu doe ik alleen maar waar ik zin in heb! Haha. Leve de vrijheid!!!
De walvissen wezen hem de weg en na een paar dagen voelde hij dat hij meer vaart kreeg, de stromingen van de zee kregen grip op hem. Wauw, gaaf! Ik bepaal Nu Zelf………. Hey walvissen hoe kan dit? Kan ik ook weer terug?
“Nee, zeiden de walvissen, op de oceaan zijn geen wegen alleen stromingen, wind en de golven. Je wilde toch vrij zijn? Nu, dit is jouw vrijheid….
En de stroming nam hem mee….. en het werd warmer…… Dit was een volkomen nieuwe ervaring voor de ijsberg, voor het eerst in zijn leven koesterde hij zich in de warmte. Hij werd er doezelig van en merkte daardoor niet dat hij begon te smelten…..
Hij schrok wakker toen er dolfijnen naast hem kwamen zwemmen. Ze kirden van plezier! Wat hebben jullie ijsbergen toch altijd met die vrijheid? Jij bent bevroren water, je wil in het water, je smelt op een gegeven moment in datzelfde water…… Ik snap jullie niet!!!!
Jaja, kunnen jullie mij helpen terug te komen naar waar ik vandaan kom? Op deze manier ga ik het niet redden…. Ik moet terug naar de gletsjer, daar waar ik vandaan kom. Daar was het veel beter!
Nee, sorry zeiden de dolfijnen. Je maakt een denkfout door je af te scheiden van de Gletsjer. Maar ook in het water was je eigenlijk niet vrij omdat de stromingen je meenemen waar zij willen dat je heengaat. Je vecht dus eigenlijk al de hele tijd! Eerst was de Gletsjer niet goed want je had geen controle en nu in wat jij vrijheid noemt heb je ook die controle niet….. Dat gevoel van vrij zijn, van afgescheiden kunnen zijn is maar een trick off the mind! Helaas, terug brengen kunnen wij niet. Het is zoals het nu is. We kunnen nog wel even met je spelen!
De ijsberg besefte dat door nu te gaan huilen het smelten nog sneller zou gaan en toen de zon doorbrak zag hij hoe mooie kleuren door de zachte, dunne ijslaag ontstonden. Smaragdgroen, Hemelsblauw…. Het was prachtig, ware schoonheid! Hij zag de schoonheid van de ijssculptuur die hij nu geworden was, 1 met de spelende dolfijnen. Hij kwam uit het water en werd weer water en was 1 met de dolfijnen…….. Ze zwommen langs, onder en zelfs door hem heen…..Hij liet nu, vol overgave, zijn tranen vrij stromen……….
Cornelis
Zo Natuurlijk als het leven Is, bijzonder mooi beschreven Cornelis..HET hoeft Niet op zoek of te werken, wij ZIJN Alles Al.
Wat heb je dit mooi verwoord. Eerst vanuit het ego/mind kijken naar jezelf en dan zien en voelen wat je altijd al bent geweest.
Mooi lieve Cornelis. Ik lees je verhalen zo graag!