Ken je dat? Dat je moeite hebt om je ergens op te focussen, om je aandacht ergens bij te houden omdat je continu wordt afgeleid door je gedachten?
Je gaat terug naar het verleden of je laat je fantasie de vrije loop? Herinneringen zijn vaak grootser in onze gedachten dan dat de daadwerkelijke gebeurtenis was, positief, maar ook negatief.
Het geeft niet hoor, dat je dit hebt, dit hebben we allemaal.

De sleutel is om het te erkennen, en het dan te laten gaan, op die manier zorg je ervoor dat je bewuster wordt en wat meer hier blijft.
Klinkt zo makkelijk, en uiteindelijk is het ook heel makkelijk, de enige die het namelijk moeilijk maakt dat ben je zelf.
En geloof me, ik vond het zo moeilijk, zag overal obstakels en leefde een beetje op een manier waarbij ik overal ‘ja, maar’ achter plakte.

Voordat ik vertel hoe bij mij de ‘openbaring’ kwam, herken je je misschien in mijn ja,maar;
Ik leefde op herinneringen, en dat deed ik omdat ik graag terug wilde naar die periode, want in die periode was alles goed. In mijn herinneringen bestonden de negatieve situaties er omheen ook niet.
Maar juist omdat alles rozengeur en maneschijn was in mijn hoofd, zag ik de werkelijkheid niet meer, dat was obstakel nr 1.
Die opbouw in mijn hoofd, oftewel mijn ego die naar me aan het schreeuwen was, zorgde ervoor dat ik lichamelijk ook dichtsloeg, obstakel nr 2.
Mijn focus viel weg en er waren maar een paar dingen die mij bezig hielden, dag en nacht, dus je slaapt ook niet of nauwelijks, obstakel nr 3.
Deze 3 obstakels bij elkaar was ik zelf aan het voeden, met ja, maar stel dat, en vooral what if? 

Maar die 3 voorstellingen die bestaan niet, die vorm je zelf, en zodra je op het punt komt dat je dit zelf vormt, dan weet je ook dat je degene bent die het kan stoppen.

Tuurlijk kunnen mensen je handvaten geven, daarom schrijf ik dit ook, maar uiteindelijk moet je het zelf willen, en zelf doen.

To the point
Iemand die mij heel erg naast staat probeerde mij al langer te laten inzien dat ik niet op deze manier zou komen waar ik naar toe wilde, maar omdat ik de negatieve herinneringen ook nog in me had was dat voor mij lastig.
Het was lastig omdat ik het gevoel had daar niet vrijuit over te kunnen praten, onzin natuurlijk, mensen die van je houden die nemen je zoals je bent, en als je even wilt zeuren is dat prima, maar toen voelde ik dat zo.
Iemand anders die mij ook naast staat heeft er ander licht om geschenen, heel helder en duidelijk licht.
Want ik was degene die het voedde, maar wat was ik dan aan het voeden? Een herinnering, maar uiteindelijk iets wat niet in dit moment bestond. Want er is alleen hier en nu, 5 minuten geleden is al verleden tijd. Je kan het meenemen maar het is niet meer relevant. Over 5 minuten moet nog gaan gebeuren, dus wat blijft er dan over?
Juist ja, hier en nu, en niets anders.

Hoe je daar komt?
Kijk eens om je heen, je bent er al, en als je dit gelezen hebt en je aandacht erbij hebt kunnen houden, dan ben je ook de hele tijd in het hier en nu geweest, want daar begint het mee, aandacht, aandacht voor wat je doet, wat je bent, waar je naar luistert of waar je naar kijkt.
Want als je daarmee bewust bezig bent, dan kunnen die herinneringen niet meer op dezelfde manier de overhand krijgen in je hoofd, je voedt het namelijk niet meer.
En hoe vaker je er mee bezig bent, hoe minder je wegschiet in je herinnering of fantasie, hoe minder zorgen, hoe meer rust.

Hier en nu, dat is waar het om draait, makkelijk he?